اکتارا سازی هندی است که تنها یک سیم دارد و به ندرت در موسیقی های هند ، پاکستان ، بنگال و حتی مصر نواخته میشود . این ساز رایج ترین ساز بین خنیاگران و نوازندگان ولگرد هندی است و با یک انگشت نواخته میشود . اجزای اکتارا از یک جسم توپ مانند با تکه ای از پوست حیوانات اهلی در زیرش و سیمی که یک سرش به جسم توپ مانند و سر دیگرش به دو دسته از جنس بامبو وصل شده ، تشکیل گردیده است . جنس کاسه ساز ( جسم توپ مانند ) میتواند از چوب ، پوست نارگیل و یا کدو تنبل خشک شده ساخته شود . سیم ها نیز با فشار دادن دو دسته و دور و نزدیک کردن آنها از هم صدا های زیر و بم تولید میکنند .

تنبورا سازی هندی و از ظاهری و فرم تقریبا شبیه به سیتار است . با کاسه ای گلابی شکل و دسته ای بلند و پهن و دارای پنج یا شش سیم ، که در فرم های متفاوت در فرهنگ شبه قاره هند یافت میشود.شباهت ظاهری این ساز به سیتار به هیچ عنوان دلیل بر یکی بودن این دو ساز نمیشود ، نه تنها صدای متفاوتی دارند بلکه نحوه نواختنشان نیز متفاوت است،تمام شش سیم تنبورا واخوان بوده و انگشت گذاری ، اکتاو و مدولاسیون در آن هیچ معنایی ندارد.به دلیل این که این این ساز فقط یک اکتاو ناقص دارد ( شش نت ) هرگز نمیتواند به صورت تکنوازی وارد  صحنه شود و فقط برای گروه نوازی منسب است.

بلبل ترنگ سازی هندیست که به معنای صدای بلبل است . این ساززهی شستی دار در واقع از یک ساز ژاپنی به نام تایشوگوتو اقتباس شده که در حدود سال 1930 وارد هند شده است.این ساز دارای دو گروه سیم است که یک گروه آن ملودیک و گروه دیگر واخوان است.سیمها از داخل یک جعبه میگذرند و روی شستی هایی که به صورت اهرم اند قرار میگیرند و با فشار شستی ها ساز به صدا در میآید .سیم های ملودیک معمولا در یک نت ی اکتاو کوک میشوند و سیم های واخوان هم معمولا با چند تا از سیم ها هم کوک میشوند . با این کوک ، ساز تک – تونیک میشود و دیگر امکان استفاده از نت های زیر و بم نیست و البته در مدولاسیون ها هم مشکلاتی به وجود میآید . البته کوک های دیگری هم هستند که نواختن نت های زیر و بم را میسر میسازد ولی نواختن با این کوک ها بسیار سخت است .

سر بهار یکی از ساز های هند است که معمولا به عنوان سیتار باس شناخته میشود و روش ناختنش نیز همانند سیتار است . معنای سر بهار یک لغت سانسکریت هندی است که به معنای صدای بهار است . جسم دیسک مانند بالای دسته ساز نیز بیشتر جنبه ی تزیینی دارد تا تشدید کننده صدا .

سیتار اصلیترین ساز شبه قاره هند است و حتی در پاکستان و افغانستان نیز نواخته میشود . سیتار سازی گلابی شکل با دسته ای بلند است و دارای 11 سیم است که فقط دو عدد از آنها ملودیک هستند ! و بقیه واخوان و تشدید کننده اند . لفظ سیتار به غلط سازی دارای 30 عدد سیم تصور میشود ولی در اصل هم ریشه ی نامهای گیتار ، سه تار و کیتارا است . که همگی ریشه از یونان باستان دارند.این ساز برای اولین بار هنگام حمله اسکندر و حکومت یونانیان بر شمال غربی هند و دره سند وارد فرهنگ هند شد ولی نحوه نواختن آن به گونه ای که امروزه در هند نواخته میشود نبود . این ساز زمانی که در یونان و ایران دیگر خواهانی نداشت در هند نواخته میشد .

دوتار سازی است که در مناطق آسام ، بنگلادش ، بنگال غربی و بیهار نواخته میشود . ساز دارای دو – چهار و گاهی پنج سیم است.

این ساز در قرون  پانزدهم  و شانردهم  توسط فرغه های زاهد فکیر و باوول ساخته و نواخته شد. ساز دوتار از گروه ساز های زهی

دسته دار است  که در  تمام  دنیا به  گونه های مختلف و البته  پیشرفته تر ( گیتار - تار ایرانی  و آذربایجانی -  ماندولین  ایتالیایی  و

بانجوی آمریکایی ) یافت  میشود . این ساز اصلی ترین  ساز در سرزمین  بنگال  است  و دارای دو نوع  اصلی از نوع موسیقی های

بومی  بنگلا و بوهاوایا است .  البته  تشابه اسمی  دوتار هندی  با دوتاری  که در شمال  خراسان  و شمال شرق استان گلستان دلیل بر

شباهت  ظاهری این دو ساز نخواهد بود  چرا که دو تاری که در این مناطق نواخته میشود تشابه بسیار زیادی  با تنبور  کردی  دارند.